Προστατίτιδα

Η προστατίτιδα είναι μια φλεγμονώδης νόσος του αδένα του προστάτη (προστάτης) στους άνδρες, η οποία έχει αρνητικό αντίκτυπο τόσο στη σεξουαλική λειτουργία όσο και στη διαδικασία της ούρησης. Πόνος στο περίνεο, στη βουβωνική χώρα, στη μέση και στην πυελική περιοχή, ουροδυναμικές διαταραχές (εκροή ούρων) μπορεί να υποδηλώνουν την παρουσία προστατίτιδας. Η προστατίτιδα που δεν έχει αντιμετωπιστεί έγκαιρα μπορεί να προκαλέσει ανδρική υπογονιμότητα και καρκίνο του προστάτη.

Αυτή είναι μια από τις πιο κοινές ανδρικές παθήσεις, που απαιτεί προσεκτική προσοχή και κατάλληλη συστηματική θεραπεία. Είναι αυτή η προσέγγιση για την επίλυση του προβλήματος της προστατίτιδας που θα βρείτε στο ουρολογικό τμήμα μιας επαγγελματικής κλινικής. Υψηλά καταρτισμένοι ουρολόγοι-ανδρολόγοι αντιμετωπίζουν με επιτυχία την οξεία και χρόνια προστατίτιδα εδώ και πολλά χρόνια. Η σύνθετη θεραπεία, η προσεκτική στάση και η ατομική προσέγγιση σε κάθε περίπτωση οδηγούν αναπόφευκτα τους ασθενείς σε ανάρρωση και σταθερή μακροχρόνια ύφεση.

Επικράτηση

Η προστατίτιδα κατατάσσεται στην 5η θέση ανάμεσα στις 20 κύριες ουρολογικές διαγνώσεις. Πιστεύεται ότι στην ηλικία των 30 ετών, το 30% του ανδρικού πληθυσμού πάσχει από προστατίτιδα, στα 40 χρόνια - 40%, και μετά από 50 χρόνια, σχεδόν όλοι οι άνδρες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο φέρουν το βάρος αυτής της ασθένειας. Και αν μέχρι 35 ετών καταγράφεται κυρίως λοιμώδης προστατίτιδα, τότε σε πιο ώριμη ηλικία επικρατεί η μη λοιμώδης μορφή και γενικά διαγιγνώσκεται πολλές φορές πιο συχνά από τη βακτηριακή φλεγμονή του προστάτη.

Ανατομία και φυσιολογία του προστάτη

Ο προστάτης αδένας (προστάτης) βρίσκεται στο μπροστινό κάτω μέρος της μικρής λεκάνης κάτω από την ουροδόχο κύστη. Αποτελείται από αδενικό και λείο μυϊκό ιστό, που περιβάλλεται από μια ινώδη κάψουλα. Η ουρήθρα διέρχεται από το σώμα του προστάτη από την ουροδόχο κύστη, μέσα στην οποία ανοίγουν οι πόροι της εκσπερμάτισης.

Ο προστάτης είναι ένα ορμονοεξαρτώμενο όργανο. Σχηματίζεται και λειτουργεί υπό την επίδραση των ανδρικών ορμονών - ανδρογόνων. Η τεστοστερόνη παίζει βασικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.

Ο αδένας του προστάτη συνδέεται με τον σπερματικό φυμάτιο, ο οποίος λειτουργεί ως βαλβίδα για τον εκσπερματικό πόρο. Ως μέρος του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος, ο προστάτης επηρεάζει τη στύση, την εκσπερμάτιση και τον οργασμό. Τα νεύρα που είναι υπεύθυνα για τη στύση περνούν από τον αδένα. Στη χρόνια πορεία της νόσου εμπλέκονται στη φλεγμονώδη διαδικασία και αναπτύσσεται στυτική δυσλειτουργία.

Ο προστάτης παράγει ένα μυστικό που είναι μέρος του σπέρματος. Δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για τη δραστηριότητα των σπερματοζωαρίων. Επομένως, με χρόνια δυσλειτουργία του αδένα, μπορεί να παρατηρηθεί ανδρική υπογονιμότητα.

Παθογένεση

Υπάρχουν δύο κύριοι λόγοι για την ανάπτυξη προστατίτιδας:

• στασιμότητα της έκκρισης του προστάτη στο πλαίσιο των κυκλοφορικών διαταραχών και της εκροής λέμφου στον ίδιο τον αδένα και τα γειτονικά όργανα.
• παθογόνος και υπό όρους παθογόνος μικροχλωρίδα.

Η οξεία προστατίτιδα συνήθως σχετίζεται με μόλυνση του προστατικού ιστού. Όμως, κατά κανόνα, και οι δύο παράγοντες είναι αλληλένδετοι και μαζί δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο που δυσκολεύει την αντιμετώπιση της προστατίτιδας.

Ο φλεγμονώδης προστάτης γίνεται επώδυνος. Ο πόνος μπορεί να γίνει αισθητός στο περίνεο, στη βουβωνική χώρα, στη λεκάνη, στο κάτω μέρος της πλάτης. Αυξάνεται απότομα κατά την ψηλάφηση κατά τη δακτυλική εξέταση του ορθού ή την αφόδευση.

Ο προστάτης αυξάνεται σε μέγεθος, συστέλλοντας την ουρήθρα. Έτσι, η εκροή ούρων από την κύστη γίνεται δύσκολη. Η ροή των ούρων γίνεται αδύναμη. Ο ασθενής πρέπει να καταπονήσει τους κοιλιακούς μύες για να πραγματοποιηθεί η πράξη της ούρησης. Σε οξείες περιπτώσεις, μερικές φορές υπάρχει απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος, και οξεία κατακράτηση ούρων.

Η φλεγμονή οδηγεί σε παραβίαση της εκροής του χυμού του προστάτη και της στασιμότητας του. Το οίδημα που προκύπτει διαταράσσει τις διαδικασίες του κυτταρικού μεταβολισμού και της αναπνοής στον αδένα. Αυτό δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον χρονισμό της διαδικασίας. Με παρατεταμένη προστατίτιδα, τα γειτονικά όργανα μπορούν επίσης να φλεγμονωθούν: ο σπερματικός φυμάτιος, οι αδένες Cooper, τα σπερματοδόχα κυστίδια. Η χρόνια μορφή της νόσου σχετίζεται με τον κίνδυνο εμφάνισης ανδρικής υπογονιμότητας, αδενώματος και καρκίνου του προστάτη.

Τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί ότι στο 70-80% των περιπτώσεων η προστατίτιδα εμφανίζεται λόγω στάσιμων διεργασιών στον αδένα. Οι φλεβικές διαταραχές είναι λιγότερο συχνές, αλλά προκαλούν και προστατίτιδα, ειδικά εάν συνοδεύονται από αιμορροΐδες και κιρσοκήλη στα αριστερά (διαστολή της φλέβας των όρχεων).

Ταξινόμηση

Το Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας προσδιορίζει 4 κατηγορίες προστατίτιδας:

• Οξεία προστατίτιδα (Κατηγορία Ι)
• Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα (Κατηγορία II)
• Χρόνια προστατίτιδα / Σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου (Κατηγορία III)
• Ασυμπτωματική χρόνια προστατίτιδα (Κατηγορία IV)

Λόγω της εμφάνισης της προστατίτιδας χωρίζεται σε δύο τύπους:

• μη μολυσματική
• Μολυσματικός

Η φλεγμονώδης διαδικασία μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα, συνοδευόμενη από έντονα συμπτώματα (οξύ στάδιο) ή αργά με σταδιακά αυξανόμενα συμπτώματα να διαγράφονται.

Μη λοιμώδης προστατίτιδαστις περισσότερες περιπτώσεις, σχετίζεται με στασιμότητα της έκκρισης του προστάτη αδένα και διαταραχή της κυκλοφορίας του αίματος και της λεμφικής ροής στον ίδιο τον αδένα και στα κοντινά όργανα.

Λοιμώδης προστατίτιδααναπτύσσεται λόγω της διείσδυσης παθογόνου ή υπό όρους παθογόνου μικροχλωρίδας στους ιστούς του προστάτη αδένα: βακτήρια, ιούς, μύκητες. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να εισέλθει η μόλυνση στον προστάτη:

• Ουρογόνος (ανερχόμενος): η πύλη εισόδου είναι η ουρήθρα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η λοίμωξη μπορεί να πάρει και κατάντη, για παράδειγμα, με πυώδη πυελονεφρίτιδα (νεφρική νόσο) και άλλες φλεγμονώδεις ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος.
• Λεμφογενής: μόλυνση από γειτονικά πυελικά όργανα μπορεί να εισέλθει στον προστάτη μέσω της λέμφου λόγω φλεγμονής του ορθού (πρωκτίτιδα) ή της ουροδόχου κύστης (κυστίτιδα), καθώς και από μολυσμένες αιμορροϊδικές φλέβες.
• Αιματογενές (δια του αίματος): λόγω της παρουσίας στο σώμα εστιών χρόνιας λοίμωξης (αμυγδαλίτιδα, τερηδόνα δόντια) ή επιπλοκών οξέων λοιμώξεων (γρίπη, οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις, αμυγδαλίτιδα κ. λπ. ).

Οι πιο συχνοί αιτιολογικοί παράγοντες της προστατίτιδας είναι:

• βακτήρια: E. coli, Proteus, gardnerella (γραμ-αρνητικό); σταφυλόκοκκοι, στρεπτόκοκκοι (θετικοί κατά gram);
• ιοί (γρίπη, έρπης, κυτταρομεγαλοϊός, παθογόνα ARVI).
• μυκόπλασμα;
• χλαμύδια;
• ειδική χλωρίδα (γονόκοκκος, Trichomonas, Mycobacterium tuberculosis).

Από τη φύση της πορείας, η προστατίτιδα συμβαίνει:

• Αρωματώδης
• Χρόνιος

Οξεία προστατίτιδασυνήθως εμφανίζεται υπό την επίδραση παθογόνου (υπό όρους παθογόνου) μικροχλωρίδας παρουσία προδιαθεσικών παραγόντων. Έχει γρήγορη πορεία και έντονα συμπτώματα. Εάν δεν θεραπευτεί έγκαιρα, μπορεί να αναπτυχθεί μια πυώδης διαδικασία που οδηγεί στην τήξη των ιστών του προστάτη. Με ακατάλληλη θεραπεία, η οξεία προστατίτιδα γίνεται συχνά χρόνια.

Χρόνια προστατίτιδαέχει ηπιότερη πορεία, σβησμένα συμπτώματα. Ωστόσο, μπορεί να επιδεινωθεί από καιρό σε καιρό, και στη συνέχεια τα συμπτώματα θα αντιστοιχούν σε μια οξεία διαδικασία. Ταυτόχρονα, δεν εμφανίζεται πάντα πλήρης ύφεση μεταξύ των παροξύνσεων και ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται συνεχώς δυσφορία. Η χρόνια προστατίτιδα μπορεί να προκαλέσει ανικανότητα, ανδρική υπογονιμότητα, αδένωμα ή καρκίνο του προστάτη.

Υπάρχει μια χρόνια ασυμπτωματική μορφή της νόσου, όταν ο ασθενής δεν έχει παράπονα, αλλά υπάρχει αυξημένη ποσότητα πυωδών στοιχείων (λευκοκύτταρα) στην έκκριση του προστάτη.

Επιπλοκές

Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, η φλεγμονώδης διαδικασία μπορεί να οδηγήσει σε πυώδη σύντηξη των ιστών του προστάτη. Επιπλέον, η φλεγμονή μπορεί να εξαπλωθεί σε κοντινά όργανα: τον σπερματικό φύμα, τους αδένες Cooper, τα σπερματοδόχα κυστίδια, την ουρήθρα. Ως εκ τούτου, μπορεί να εμφανιστούν οι ακόλουθες επιπλοκές:

• απόστημα προστάτη
• Σκλήρυνση / ίνωση του προστάτη (ο λειτουργικός ιστός του αδένα αντικαθίσταται από συνδετικό ιστό)
• κύστεις προστάτη
• πέτρες προστάτη
• Φυσαλιδίτιδα (φλεγμονή των σπερματοδόχων κυστιδίων)
• Κολλικουλίτιδα (φλεγμονή του σπερματικού φυματίου)
• Επιδιδυμοορχίτιδα (φλεγμονή των όρχεων και των εξαρτημάτων τους)
• Οπίσθια ουρηθρίτιδα
• Στυτική δυσλειτουργία / ανικανότητα
• Διαταραχή εκσπερμάτωσης
• Αγονία
• Αδένωμα προστάτη
• Καρκίνος του προστάτη

Συμπτώματα

Οι διάφορες μορφές προστατίτιδας έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά της πορείας και της σοβαρότητας των συμπτωμάτων. Γενικά, η προστατίτιδα χαρακτηρίζεται από τις ακόλουθες εκδηλώσεις:

• Πόνος στη βουβωνική χώρα, στο κάτω μέρος της πλάτης, στο περίνεο (μπορεί να ακτινοβολεί κατά μήκος του σπερματικού λώρου).
• Ο πόνος αυξάνεται με την αφόδευση, την ψηφιακή εξέταση του ορθού.
• Παραβίαση της ουροδυναμικής (συχνοούρηση, κατακράτηση ούρων, δυσκολία στην ούρηση, αδύναμη ροή, ατελής κένωση της ουροδόχου κύστης).
• Προστατόρροια (ακούσια έκκριση χυμού προστάτη, ιδιαίτερα το πρωί και κατά τη διάρκεια των κενώσεων).
• Διαταραχές της σεξουαλικής λειτουργίας (μειωμένη λίμπιντο, στυτική δυσλειτουργία, υπογονιμότητα).

Συμπτώματα οξείας προστατίτιδας

• Άνοδος θερμοκρασίας στους 39-40 βαθμούς
• Οξεία κατακράτηση ούρων
• Γενική μέθη
• Λευκοκυτταριουρία, πρωτεΐνη και βλέννα στα ούρα
• Αίμα στα ούρα και το σπέρμα
• Λευκοκυττάρωση στην έκκριση του προστάτη
• Υποηχογένεια και μεγέθυνση του αδένα, αυξημένη ροή αίματος σύμφωνα με το υπερηχογράφημα

Συμπτώματα χρόνιας προστατίτιδας

• Η θερμοκρασία του σώματος συνήθως δεν είναι μεγαλύτερη από 37 C
• Οι αισθήσεις του πόνου αμβλύνονται και εξομαλύνονται
• Εκκρίσεις από την ουρήθρα κατά τη διάρκεια των κενώσεων
• Διαταραχές ούρησης
• Μειωμένη λίμπιντο
• στυτική δυσλειτουργία
• Διαταραχές εκσπερμάτωσης (πρόωρη ή καθυστερημένη εκσπερμάτιση)

Οι λόγοι

Οι βασικοί λόγοι για την ανάπτυξη της προστατίτιδας είναι οι λοιμώξεις και η στασιμότητα της έκκρισης του προστάτη. Οι ακόλουθοι παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνιση προστατίτιδας:

• Λοιμώξεις και ευκαιριακή χλωρίδα με εξασθενημένη ανοσία
• Υποδυναμία
• «Καθιστική εργασία
• Παρατεταμένη σεξουαλική αποχή
• Διακοπή συνουσίας (με καθυστερημένη εκσπερμάτιση)
• Η υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα οδηγεί σε εξάντληση των αδένων
• Κατάχρηση αλκόολ
• Μειωμένη τοπική ανοσία (υποθερμία, χρήση ανοσοκατασταλτικών, ανοσοανεπάρκεια, αυτοάνοσα νοσήματα)
• Τραυματισμοί των πυελικών οργάνων
• Χειρισμοί στον προστάτη και τα κοντινά όργανα (βιοψία προστάτη, χειρουργική επέμβαση, καθετηριασμός, κυστεοσκόπηση κ. λπ. )
• Χρόνια διάρροια ή δυσκοιλιότητα

Διαγνωστικά

Για την ανίχνευση της προστατίτιδας χρησιμοποιούνται πολλές μέθοδοι, οι οποίες μπορούν να χωριστούν σε 3 ομάδες: ψηφιακή ορθική εξέταση, εργαστηριακές εξετάσεις και ενόργανες μέθοδοι.

Ψηφιακή εξέταση του ορθούδιενεργείται από ουρολόγο-ανδρολόγο μετά από συνομιλία με τον ασθενή. Αυτή η μέθοδος σας επιτρέπει να αξιολογήσετε το μέγεθος, το σχήμα και ορισμένα χαρακτηριστικά της δομής του προστάτη αδένα. Εάν το μέγεθος του προστάτη είναι διευρυμένο και η ίδια η διαδικασία είναι επώδυνη για τον ασθενή, ο γιατρός μπορεί να διαγνώσει προκαταρκτικά την προστατίτιδα.

Εάν η περίπτωση δεν είναι οξεία, ο γιατρός μπορεί να κάνει μασάζ προστάτη κατά τη διάρκεια της εξέτασης για τη λήψη προστατικής έκκρισης, η μελέτη της οποίας αποτελεί σημαντικό κρίκο στη διάγνωση της προστατίτιδας. Εάν υπάρχει υποψία οξείας βακτηριακής προστατίτιδας, το μασάζ προστάτη αντενδείκνυται: τέτοιος χειρισμός μπορεί να οδηγήσει σε εξάπλωση του παθογόνου και δηλητηρίαση του αίματος.

Για να διευκρινιστεί η διάγνωση, θα ζητηθεί από τον ασθενή να υποβληθείοργανική έρευνα, όπως:

• διορθική υπερηχογραφική εξέταση του προστάτη και των πυελικών οργάνων (αποκαλύπτει δομικά χαρακτηριστικά, παρουσία φλεγμονής και πυώδεις εστίες, πέτρες, κύστεις και άλλα νεοπλάσματα).
• dopplerography (χαρακτηριστικά της ροής του αίματος στον αδένα).
• ουροροομετρία (προσδιορισμός της ταχύτητας και του χρόνου της πράξης της ούρησης).
• μαγνητική τομογραφία των πυελικών οργάνων (μια εξαιρετικά ενημερωτική και ασφαλής μελέτη που επιτρέπει τη διαφορική διάγνωση με άλλες ασθένειες).

Εάν είναι απαραίτητο, πραγματοποιείται διάγνωση των γειτονικών οργάνων του ουρογεννητικού συστήματος: ουρητηροσκόπηση, ουρηθρογραφία και ουρηθροκυστογραφία.

Εργαστηριακή έρευνααποτελούν απαραίτητο συστατικό της διάγνωσης της προστατίτιδας:

• Ανάλυση ούρων (πριν και μετά το μασάζ προστάτη)
• Γενική ανάλυση αίματος
• Εξέταση αίματος για πρωτεΐνες της οξείας φάσης της φλεγμονής (C-αντιδρώσα πρωτεΐνη κ. λπ. )
• Μικροσκοπική εξέταση της έκκρισης του προστάτη μετά το μασάζ με τα δάχτυλά της
• Μικροσκοπική εξέταση απόξεσης από την ουρήθρα
• Σπερμογράφημα (κυτταρολογία και βιοχημεία του σπέρματος)
• Καλλιέργεια ούρων, έκκρισης προστάτη και σπέρματος
• Προσδιορισμός ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA)
• Βιοψία παρακέντησης του προστάτη και ιστολογική εξέταση ιστών αδένων

Οι δύο τελευταίες μελέτες είναι απαραίτητες για τον αποκλεισμό του καρκίνου του προστάτη ή του αδενώματος.

Το σύγχρονο έχει μια εξαιρετική άκρως κατατοπιστική διαγνωστική βάση. Οι ουρολόγοι έχουν εκτενή εμπειρία στη διάγνωση και την επιτυχή θεραπεία διαφόρων μορφών προστατίτιδας και το καθεστώς μιας πολυεπιστημονικής κλινικής σάς επιτρέπει να χρησιμοποιείτε τις υπηρεσίες σχετικών ειδικών. Το ιατρικό κέντρο έχει αναπτύξει πακέτα έρευνας που περιλαμβάνουν όλα τα απαραίτητα είδη διαγνωστικών σε πολύ ελκυστική τιμή.

Θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία της προστατίτιδας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί μια στοχαστική, ολοκληρωμένη προσέγγιση. Το πρωτόκολλο θεραπείας αυτής της νόσου περιλαμβάνει φαρμακευτική θεραπεία και φυσιοθεραπεία, σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση.

Ιατρική θεραπεία

Περιλαμβάνει τη χρήση των ακόλουθων φαρμάκων:

• Αντιβιοτικά (μετά τον προσδιορισμό της ευαισθησίας σε αυτά)
• Αντισηπτικά (τοπικά)
• Αγγειακά σκευάσματα (βελτίωση της μικροκυκλοφορίας στον προστάτη)
• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
• Άλφα-1-αδρενεργικοί αποκλειστές (σε παραβίαση της ούρησης)
• Παρασκευάσματα ενζύμων (αραιώνουν το μυστικό του προστάτη, τονώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ανακουφίζουν από τη φλεγμονή)
• Ανοσοτροποποιητές
• Αντικαταθλιπτικά

Φυσικοθεραπευτική θεραπεία

• Ηλεκτρική διέγερση του προστάτη (ηλεκτροφόρηση, γαλβανισμός, έκθεση σε παλμούς)
• Vibromassage
• Θεραπεία λέιζερ με αισθητήρα ορθού (για χρόνια προστατίτιδα)

Στη χρόνια προστατίτιδα, το μασάζ προστάτη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως θεραπευτική διαδικασία. Στο οξύ στάδιο της νόσου, αυτός ο χειρισμός δεν πραγματοποιείται για να αποφευχθεί η εξάπλωση της μόλυνσης και της σήψης.

Χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική επέμβαση για προστατίτιδα σπάνια καταφεύγει. Μια τέτοια ανάγκη προκύπτει σε περίπτωση σοβαρής διαπυώσεως των ιστών του προστάτη, απουσίας θετικής δυναμικής για φαρμακευτική θεραπεία και παθολογικής διεύρυνσης του προστάτη αδένα που φράζει την ουρήθρα.

Πρόβλεψη

Με την έγκαιρη διάγνωση και την επαρκή θεραπεία, η οξεία προστατίτιδα μπορεί να νικηθεί. Ωστόσο, αρκετά συχνά ο χρονισμός της διαδικασίας συμβαίνει ακόμη και με σωστή και έγκαιρη θεραπεία.

Με ακατάλληλη θεραπεία και μη συμμόρφωση με τους όρους θεραπείας (αυτό είναι αρκετοί μήνες), η ασθένεια, κατά κανόνα, παίρνει μια χρόνια πορεία. Η χρόνια προστατίτιδα επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής ενός άνδρα, γιατί υποφέρει όχι μόνο η ουροποιητική, αλλά και η σεξουαλική λειτουργία. Στο 30% των περιπτώσεων παρατηρείται στυτική δυσλειτουργία, απώλεια οργασμικής οξύτητας, προβλήματα με την εκσπερμάτιση και υπογονιμότητα. Είναι εντελώς αδύνατο να θεραπεύσετε τη χρόνια προστατίτιδα, αλλά με τη σωστή προσέγγιση, μπορείτε να επιτύχετε μια σταθερή ύφεση.

Οφέλη από τη μετάβαση σε μια επαγγελματική κλινική

• Επιτυχής θεραπεία διαφόρων μορφών προστατίτιδας
• Έμπειροι ουρολόγοι-ανδρολόγοι υψηλών προσόντων
• Πολυεπιστημονικό, που επιτρέπει τη συμμετοχή ειδικών σε συναφείς τομείς στη θεραπεία
• Σύγχρονος εξοπλισμός διάγνωσης και θεραπείας υψηλής ακρίβειας
• Ίδιο κλινικό διαγνωστικό εργαστήριο ευρωπαϊκής κλάσης
• Άνετα και υψηλής τεχνολογίας νοσοκομεία
• Πακέτο ουρολογικών διαγνωστικών υπηρεσιών σε ελκυστική τιμή

Πρόληψη της προστατίτιδας

• Επιλέξτε ασφαλές σεξ για να αποφύγετε τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις (ΣΜΝ)
• Υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος (βιταμίνες, υγιεινή διατροφή, πρόληψη δυσβακτηρίωσης, λογική αντιβιοτική θεραπεία κ. λπ. )
• Αποφύγετε την υποθερμία
• Ακολουθήστε έναν ενεργό τρόπο ζωής
• Κάνετε σεξ τακτικά, εάν είναι δυνατόν, με έναν σύντροφο (για να αποφύγετε τη συμφόρηση στον προστάτη και τα ΣΜΝ)
• Αποφύγετε τη διακοπή της συνουσίας (αυτό θα απαλλαγεί από τη στάση του σπέρματος)
• Επισκεφθείτε έναν ουρολόγο μία φορά το χρόνο για προληπτικούς σκοπούς και 2 φορές το χρόνο εάν είστε άνω των 50 ετών ή έχετε ιστορικό προστάτη.

Συχνές Ερωτήσεις

Πόσο κατατοπιστικό είναι το τεστ PSA στη διάγνωση της προστατίτιδας;

Το ειδικό προστατικό αντιγόνο (PSA) είναι δείκτης για τον καρκίνο του προστάτη. Είναι γνωστό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ο καρκίνος του προστάτη έχει κλινική εικόνα παρόμοια με τις εκδηλώσεις της προστατίτιδας. Ως εκ τούτου, το τεστ PSA χρησιμοποιείται για διαφορική διάγνωση μεταξύ αυτών των δύο ασθενειών. Ωστόσο, μην ποντάρετε στο PSA. Αυτό το αντιγόνο αυξάνεται επίσης με το αδένωμα του προστάτη - μια καλοήθη ανάπτυξη του ιστού του αδένα. Με την προστατίτιδα, τα επίπεδα PSA μπορεί επίσης να αυξηθούν κατά τη διάρκεια περιόδων ενεργού φλεγμονής. Στη φάση της ύφεσης μειώνεται. Επομένως, το PSA δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άνευ όρων απόδειξη καρκίνου του προστάτη ή προστατίτιδας.

Γιατί είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί η προστατίτιδα;

Τα τριχοειδή αγγεία του προστάτη έχουν ειδική δομή που δημιουργεί έναν αιματοπροστατικό φραγμό. Αυτό καθιστά δύσκολη τη διείσδυση ορισμένων τύπων αντιβιοτικών στους ιστούς του αδένα. Επιπλέον, οι μικροοργανισμοί τείνουν να σχηματίζουν βιομεμβράνες που τους προστατεύουν αξιόπιστα από τη δράση αντιβακτηριακών παραγόντων. Ως εκ τούτου, τα σύγχρονα πρωτόκολλα για τη θεραπεία της προστατίτιδας περιλαμβάνουν απαραίτητα πρωτεολυτικά ένζυμα που μπορούν να καταστρέψουν τα βιοφίλμ. Τα βακτήρια γίνονται ευάλωτα και τα αντιβιοτικά λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. Η χρόνια προστατίτιδα που αντιμετωπίζεται με πείσμα, βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η μεγάλη ποικιλία μικροχλωρίδας στην καλλιέργεια. Στο 50% περίπου των περιπτώσεων σπέρνεται ο Enterococcus faecalis, ανθεκτικός σε όλες τις αμινογλυκοσίδες και τις κεφαλοσπορίνες. Αυτό περιορίζει τον κατάλογο των αποτελεσματικών αντιμικροβιακών παραγόντων, γεγονός που περιπλέκει επίσης τη θεραπεία.